-
1 κῡδαίνω
κῡδαίνω, im guten Sinne, rühmen, berühmt machen, ehren, verherrlichen; ἠμὲν κυδῆναι ϑνητὸν βροτὸν ἠδὲ κακῶσαι Od. 16, 211, von den Göttern gesagt, wie Il. 15, 612, wo es mit τιμάω verbunden ist; auch von der äußern Gestalt, Αἰνείαν ἀκέοντό τε κύδαινόν τε, sie heilten u. verherrlichten ihn, indem sie ihm durch die Heilung Kraft u. Schönheit wiedergaben, 5, 448; – loben, rühmen; ἃς φάτο, κύδηνεν δὲ Πηλείωνα Il. 23, 793, öfter; auch κύδαινε ϑυμὸν ἄνακτος, er erfreu'te durch Ehrenbezeugungen des Herrschers Seele, Od. 14, 438; vgl. Hes. O. 38, wo es mehr »sehmeichelnd« ist; ἐκύδανεν πόλιν Pind. P. 1, 59; sp. D., wie Nonn. D. 48, 968; auch in späterer Prosa, ἡ Ῥώμη μάλιστα τῆς ἀρετῆς τὸ περὶ τὰς πολεμικὰς καὶ στρατιωτικὰς ἔκύδαινε πράξεις Plut. Coriol. 1; Themist. S. auch κυδάνω.
-
2 κῡδαίνω
κῡδαίνω, im guten Sinne, rühmen, berühmt machen, ehren, verherrlichen; ἠμὲν κυδῆναι ϑνητὸν βροτὸν ἠδὲ κακῶσαι, von den Göttern gesagt; auch von der äußern Gestalt, Αἰνείαν ἀκέοντό τε κύδαινόν τε, sie heilten u. verherrlichten ihn, indem sie ihm durch die Heilung Kraft u. Schönheit wiedergaben; loben, rühmen; κύδαινε ϑυμὸν ἄνακτος, er erfreute durch Ehrenbezeugungen des Herrschers Seele; schmeicheln -
3 κυδαίνω
Aκυδᾰνῶ Lyc.721
, etc.: [dialect] Ep. [tense] aor.κύδηνα Il.23.793
; [dialect] Dor.ἐκύδᾱνα Pi.P.1.31
: ([etym.] κῦδος):— give or do honour to, τινα Il.10.69, 13.348, 350;ἠμὲν κυδῆναι θνητὸν βροτὸν ἠδὲ κακῶσαι Od.16.212
;Ζεύς, ὅς μιν.. τίμα καὶ κύδαινε Il.15.612
; [Αἰνείαν] ἀκέοντό τε κύδαινόν τε they healed and glorified him, by restoring strength and beauty, 5.448;πάλᾳ κυδαίνων Τεγέαν Pi.O.10(11).66
, cf.P.1.31;πατρίδα κ. Simon. 151
;σφ' ἀρετὴ κυδαίνουσ' ἀνάγει.. ἐξ Ἀΐδεω Id.99.4
;πρὸ τοῦ κήπου κ. τὸν περίπατον Plu.2.635a
.III seldom in bad sense, flatter, fawn upon, Hes.Op.38, cj. in Max.Tyr. 20.1.IV [voice] Med., pride oneself,ἐπὶ πατράσι Onos.1.24
.—Poet. and late Prose.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κυδαίνω
См. также в других словарях:
κυδαίνω — (AM) [κύδος] δίνω σε κάποιον τιμή και δόξα, λαμπρύνω, δοξάζω («πατρόθεν ἐκ γενεῆς ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον, πάντας κυδαίνων», Ομ. Ιλ.) αρχ. 1. ευφραίνω, τέρπω («κύδαινε δὲ θυμὸν ἄνακτος», Ομ. Οδ.) 2. (σπάνια με κακή σημασία) κολακεύω («μέγα… … Dictionary of Greek